بهترین نوع رهبری
برایم نوشته بود منتظرم تو تأیید کنی تا فلان کار را انجام بدهم. می‌دانم راه درستی است اما یکی باید به من بگوید برو تا شروع کنم.
با خودم فکر کردم اغلب ما به دنبال کسی هستیم که بگوید چه‌کار کن یا خط و مسیری را نشان دهد.
به دنبال این هستیم که کسی بالای سرمان بایستد نه مثل یک رئیس بداخلاق و سختگیر که مثل یک رهبر، و کسی که وقتی اشتباه می‌کنیم جلوی ما را بگیرد.
اگر ما مسئولیت کارهای خودمان را بپذیریم پس دیگر این‌ها یعنی چه؟
درواقع وقتی دنبال چنین افرادی می‌گردیم یعنی نمی‌خواهیم مسئولیت کارهایمان را بپذیریم چون از عواقب آن وحشت داریم.
کارهایمان را انجام می‌دهیم، روز و شب می‌گذرانیم و به دیگران اجازه می‌دهیم رهبری کنند.
به‌خصوص وقتی بحرانی اتفاق می‌افتد و فضا ناآرام می‌شود فقط می‌خواهیم کسی به ما بگوید چه‌کار کنیم. نمی‌خواهیم مسئول باشیم چون بعداً می‌توانیم خیلی راحت بگوییم «تقصیر من نبود» و خوش و خوشحال پی کارمان برویم.
این‌طوری وقتی حرف از پذیرش مسئولیت به میان می‌آید بار آن روی دوش ما نیست.
اما اگر با خودمان صادق باشیم می‌بینیم رئیس خودِ ماییم.
ما کسی هستیم که می‌توانیم رهبری کنیم و انگشت اتهام، سرزنش و تشویق و… به سمت خودمان است.
ماییم که برای هر اتفاقی قبل از اینکه به دنبال دیگران باشیم باید پاسخ بدهیم و زندگی خودمان را مدیریت کنیم.
بهترین و ساده‌ترین راه «خود رهبری» است.
با رهبری خودمان و پذیرش مسئولیت‌ها قدرتمندتریم و باشکوه‌تر زندگی می‌کنیم.
وقت آن است که خودمان را هدایت کنیم.
سلام خانم شریفی
جملاتی که در مورد خود رهبری نوشتید زمانی صادق است که شخص تمام مراحل رهبر شدن را گذرانده باشد.درک مطلب شما برای من اینکه فکر نمی کنم کسی مادر زاد رهبر باشد و بتواند مدیریت بحران کند.اگر کسی، کسی رو بعنوان الگو و رهبر قرار دهد و از اون راهنمایی بگیرد اشتباه نیست. حتی اگه اون شخص رهبر زندگی دیگه ای باشه.زمانی می توانیم از کسی توقع کنیم که اموزشی داده باشیم نه مثل رهبر های جامعه ما. در مورد رهبر بودن و رهبر شدن حرف زیاد دارم ای کاش می شد این بحث رو باز تر و با جزییات می نوشتید. ببخشید مثلا خود من وقتی در مورد نوشتن تجربه ای ندارم الگوم را شما که دستی به قلم دارید و کسانی که می تونم باهاشون مشورت کنم می گذارم ایا این اشتباه؟ من در امر نوشتن می خواهم شما رو بعنوان الگو قرار بدم ایا از شما کمک خواستن اشتباه؟ ایا نوشته ای را براتون نوشتن و شما ایراد گرفتن اشتباه؟ ولی درسته مسئول نوشته ام خودم هستم ولا غیر.
سلام جناب روانشاد گرامی
در نوشتۀ من چنین چیزی نیست که رهبری، مشورت و الگو گرفتن رو نهی کنه.
همۀ این‌ها خوبه در صورتی که ما مسئولیت کار خودمون رو بپذیریم و شونه خالی نکنیم.
بحث اینه که گاهی با پیروی از افراد دیگه ممکنه مسیر اشتباهی رو طی کنیم و بعد از اون بقیه رو مقصر بدونیم.
سلام منظور من بیشتر قسمتی از متن تون که نوشتید یه رهبر که بالای سرتون باشه یا توی بحران ها تجربه برخورد با مشکل رو داشته باشه و این برداشت می شه که انگار اون شخص باید کاری رو که تا حالا انجام نداده رو انجام بده. ممنون