در محاصرۀ چه کسانی هستیم؟
توی مدرسه همیشه به ما توصیه می‌کردند که با بچه‌های درسخوان معاشرت کنید. یا از آن‌ها که تنبلی می‌کنند تا حد امکان دور شوید.
از طرفی معلم‌ها گروه‌هایی تشکیل می‌دادند از افرادی که نمره‌های بیشتری می‌گرفتند و کسانی که سطح نمرات پایین‌تری داشتند برای ارتقای آن‌ها.
بعد از گذشتن از دوران مدرسه و نوجوانی این ما هستیم که باید انتخاب کنیم کجا و کنار چه کسانی وقت بگذرانیم. چراکه جیم ران می‌گوید: «شخصیت ما میانگین شخصیت پنج نفری است که بیشترین وقت خود را با آن‌ها می‌گذرانیم.»
پس ظاهراً نفوذ گروه‌هایی که در آن‌ها فعالیت می‌کنیم یا کسانی که با آن‌ها معاشرت داریم در رفتار و افکار ما غیرقابل‌انکار است.
گروه‌ها و افراد هنجارهای اجتماعی را شکل می‌دهند و خواه‌ناخواه بر چگونگی رفتار ما تأثیر دارند.
بنابراین اینجا پای انتخاب به میان می‌آید. انتخاب و تصمیم‌گیری.
۷ سال تجربۀ زندگی در خوابگاه با گروه‌ها و قشرهای مختلف، طرز فکر و افق دیدهای متفاوت، فرهنگ‌ها و آداب متنوع قدرت و ضرورت این انتخاب را نه در چنین جامعۀ کوچکی که برای همیشه و همه‌جا بر من آشکار کرد.
قدرت گروه‌ها
در این دوره‌ای که ما هستیم مثل گذشته فقط توی کلاس‌های درس و مسجد و… گروه تشکیل نمی‌دهیم. پدیده‌ای داریم به اسم اینترنت، شهر فرنگی که واقعاً از همه رنگ است. پس دست‌وبالمان برای تشکیل گروه یا به عبارتی قبیلۀ خودمان یا پیدا کردن آدم‌هایی که مثل ما فکر می‌کنند و چشم‌اندازی دارند شبیه آنچه ما ترسیم کرده‌ایم، باز است.
بیایید کمی سرمان را این‌طرف و آن‌طرف بچرخانیم و پنج نفری که جیم ران می‌گفت را پیدا کنیم.
چطوری زندگی می‌کنند؟ نوع نگاهشان به آینده چگونه است؟ پرانرژی پیش می‌روند یا راکد و ساکت یک جا نشسته‌اند؟
کسانی که بی‌اراده و هدف روزگار می‌گذرانند شاید افکار و باورهای محدودی دارند، جهان‌بینی‌شان متناهی است و روزشان را بدون انگیزه و اشتیاقی برای دستیابی به موفقیت‌های بزرگ شروع می‌کنند.
آن‌ها…
- رؤیاپردازی و نگاه بلندمدت را بی‌فایده می‌دانند.
- فکر می‌کنند تمام کائنات دست‌به‌دست هم داده‌اند تا جلوی پیشرفت آن‌ها را بگیرند.
- تمرکزشان روی محدودیت‌ها و نشدنی‌هاست.
- امیدی به بهبود هیچ چیزی ندارند.
جریان مداوم این حرف‌ها و نشر این افکار در محدوده‌ای که ما هستیم درنهایت روی ما تأثیر می‌گذارد. هرچقدر هم مقاومت کنیم بالاخره سردی و کرختی و زردی‌اش راهی پیدا کرده و جایی گیرمان می‌اندازد.
حالا اگر با افرادی حشرونشر داشته باشیم که دنیا را زیبا می‌بینند، برای هر لحظه از روز و هر مقطع از زندگی خودشان برنامه و هدف و ایده دارند، رؤیاهای خودشان را دنبال می‌کنند، خطر و ریسک را می‌پذیرند و می‌دانند همه‌چیز در جهان برای آن‌ها است و تسهیل‌کنندۀ مسیرشان، برای حرکت کردن منتظر دست یاری‌دهنده نمی‌مانند و دنیا را زیبا می‌بینند.
این‌ها…
- به فکر و نگرش ما شکل زیبایی می‌دهند.
- الهام‌بخش‌اند و به سمت جلو هلمان می‌دهند یا دستمان را می‌گیرند و با خود همراه می‌کنند.
- نگاهشان به زندگی منحصربه‌فرد و خاص است.
- شتاب حرکت آن‌ها سرعت ما را هم زیاد می‌کند.
- حرف زدن و رفتار و نوع زندگی‌شان پر از ایده‌های ناب و بکر است.
- اهل خلاقیت، هنر، ورزش، سفر، کارآفرینی و هر چیزی که قدرت و موفقیتشان را بیشتر کنند هستند.
- کتاب‌ها را دوست دارند.
وقتی قدرت گروه‌ها و انجمن‌ها این‌قدر زیاد است که می‌تواند شخصیت ما را شکل دهد چرا خودمان انتخاب نکنیم که در محاصرۀ چه افرادی باشیم؟
شاید دوست داشته باشید این مطلب را هم بخوانید:
شما هم هیچ کاری انجام نمیدهید؟
چرا به کلمهها نیاز داریم؟
