کتاب ۱۰۰ صفحه‌ای بخوانیم

 

 

گاهی که از کتاب نخواندن کلافه می­شوم، مثل این روزها، یا گاهی که چیزی ذهن مرا مشغول کرده و نمی­توانم تمرکز کنم، باز هم مثل این روزها، یک کتاب را انتخاب می­کنم و طی چند ساعت آن را تا آخر می­خوانم. در این مواقع معمولاً رمان­های صد صفحه­ای برای من گزینۀ مناسبی است.

اتاق ورونیکا” ، ” مرغ دریایی” ، ” گزارش یک مرگ” ، ” سنگی بر گوری” ، مرگ فروشنده” و … از کتاب­هایی بودند که در یک بعد از ظهر خوانده شدند. اما همه کتاب­های صد صفحه­ای هم این طور نیستند مثلاً خواندن ” نامه به سیمین” تقریبا دو هفته طول کشید.

بعد از اینکه کتاب را تمام می­کنم تازه ذهنم باز می­شود و می­توانم به کارهای دیگر بپردازم.

امروز نوبت ” تنهایی پرهیاهو” بود.

 

 

 

نظر خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *