چرا نویسندگان کار خودشان را ویرایش نمی‌کنند؟
اگر دست به قلم داریم و چیزی می‌نویسیم چند بار سعی کرده‌ایم کار خودمان را ویرایش کنیم؟
یک نویسنده نیرویی خلاق است که می‌تواند جهانی زیبا خلق کند.
اما همۀ ما وقتی چیزی خلق می‌کنیم به آن وصل می‌شویم مثل مادری که به جنینی که از خونش تغذیه می‌کند وصل است.
کلمات هم خون نویسنده هستند و نوشته‌هایش فرزندان او.
خب چه کسی حاضر است بگوید بچۀ من بد است یا به خاطر ضعف او می‌کشمش؟
این کار باعث می‌شود که میان یک متن چندین کلمه‌ای گیر کنیم.
وقتی افکار خودمان را روی کاغذ می‌آوریم فکر می‌کنیم می‌توانیم با همین واژها دنیا را تغییر دهیم غافل از اینکه ما کامل نیستیم.
مثل عاشقی که عیب‌های معشوقه‌اش را نمی‌بیند در مقابل کم و کاستی‌های متن کوریم.
اینجاست که نیاز داریم کسی پیدا شود و گوشمان را بپیچاند و آگاهمان کند.
در غیر این صورت ممکن است نوشتۀ کج‌وکولۀ خودمان را باافتخار منتشر کنیم یا برای درمان فرزند بیمارمان کاری نکنیم.
اینجا فقط نیاز به کمک داریم و چه خوب است که کسی را پیدا کنیم تا دست به تشر زدنش خوب باشد و پیچش گوش را خوب بداند.
حالا نه‌تنها در نوشتن بلکه در تمام ابعاد زندگی نیاز داریم به حامیانی که دلسوزانه به ما کمک کنند.
تا بدانیم که هستیم و چه‌کاری انجام می‌دهیم.
ما برای ویرایش زندگی هم یک ویراستار می‌خواهیم.
نکته ی خوبی بود، و به نظرم قبل از سپردن نوشته به ویراستار دیگر، باید در بعد زمانی فاصله بگیریم از متن و چند وقتی از آن دور باشیم. وقتی که متن اندکی از ما دور شد و با عینک یک غریبه نگاهش کردیم عیب و ایرادش راحت به چشم می آید. این را زیاد امتحان کرده ام و چه ایرادهایی که پیدا نکرده ام!… و البته این کار صبر و حوصله جدا و طرد کردن متن را می خواهد.
سلام توحید جان
درسته باید فاصله گرفت.
دربارۀ ویرایش و بازنویسی قبلا مفصل نوشتم.
اما همین دوری و فاصله رو هم میشه شبیه دوری و طرد کردن فرزند دونست.
با عرض ادب ، من خودم بیشتر از ده ها متن چه داستان چه دل نوشته برای خودم و دلم و اوقات خوب بد زندگی نوشتم ولی با نظر دوستم موافقم که بعد از مدتی متن را خالی از حس دانستم به نظر من باید از متن فاصله گرفت تا بار دیگر با دیدن اون متن شوق خواندن داشت و به قول شما مانند فرزند سفر کرده است. چه ایرادی دارد.
سلام آقای روانشاد
من هم خلاف نظر شما نگفتم. توی متن به این نکته اشاره کردم که نویسنده چون نوشته رو مثل فرزندش می‌بینه نمی‌تونه ازش دور بشه و این نکتۀ مثبتی نیست و به همین دلیل نمی‌تونه کار خودش رو ویرایش کنه.