حافظ درمانی

مهر ماه سال گذشته  ماجرایی ذهنم را به شدت مشغول کرده بود و هر چه تلاش می­کردم به نتیجه نمی‌رسیدم. با حالت استیصال شدید حافظ را باز کردم و گفت “هان مشو نومید چون واقف نه­ای از سِر غیب”

این شعر تمام روزم را ساخت و حالم را خوب کرد.

اما امروز بعد از مدت­ها با همان حال به حافظ سر زدم و در کمال تعجب دیدم باز هم همان شعر تکرار شد. شعر خواندن تنها چیزی است که هم می­تواند حالم را خوب کند و هم بد.

حافظ شاعرِ کلافگی­ها و دلتنگی­ها و خستگی­های من است و سعدی شاعرِ هیجان­ها و شوق و ذوق­هایم.