آیا شعر برای جامعه مهم است؟

سلام زهرای عزیز.
به اوضاع و احوال خراب یا خوب نیست،اوضاع و احوال هم آب و هوا نیست که دست ما نباشه.اوضاع و احوال نتیجه کار و کردار قبل و حالا و آینده همین آدم هاست که توی یک جامعه با هم زندگی می کنن . این جور حرفها هم نتیجه حال خراب و عقب مانده و ورشکسته آدم هایه که نه فقط شعر، دست به هر کاری بخواهی بزنی، همین حرف همیشه لق لقه دهنشون هست که : حالا؟ تو این وضع و اوضاع؟بزار برای بعد…
به قول عزیزی که جایی نوشته بود: به صدای خودت گوش بده تا کاری انجام بدی. اگه بخوای به صدای میان مایه و درجازده اطرافت گوش بدی آخرش شبیه همین اطرافت میشی.
حرکت در هر راهی…به امیّد موفقیت بیشتر!

ای بابا. شاعری در خفقان سرود. پیشه‌اش گویا شاعری هم نبود اما دانست و سرود. انقدر دانست تا از بهر شد و شد حافظ.
دیگری گشت و گشت. زمین دیگر زیر پای او می‌چرخید. گاهی به شرق و گاهی به غرب، از بوستان به گلستان گشت و سعدی شد.
روزگاری بر سر مجلس و منبر نشینی بود. روز دیگر خاکستر نشین کوی. چرخید و رقصید و سرود. بنیان بشر را زیر و رو کرد و رخ دگرش را نمود. حالا هم که غرب رومی می‌خواندش و ما مولانا. سر زندگی سرود.

همین قرن معاصر زمانی که تریاک به مهمان تعارف می‌شد اما ساز و آواز و اشعار گناه بود. سرودند. خواندند و نواختند.

اگر هنر را خنجر بزنند و بکشند، جامعه را خواهند کشت. حالا عده‌ای در پی نادانی، قدری تفکر ندارند مگر از برای بلغور خزعبلات.

ازین آدما زیادن.بعضیا که خنده دارتر دارن توی بخش هنری کار میکنن و کسی شعر میخونه، نقاشی میکنه یا میبینه، هر هنری که دنبال میکنه مسخره میشه. دیگه وای به حال عده‌ای که بویی از انسانیت نبردن. بعدم همیشه ازینا بودن به نظرم توی بهترین شرایطم قرارشون بدی یه خزعبلی میگن. مهم نیست. من که فقط لبخند میزنم میگم اره واقعا.
بعضیا حتی فکر میکنن حزب بادم. ولی فکر میکنم میبینم چرا مخالفت کنم و زور بزنم کسی رو قانع کنم. اونم کسی که داره محکم پاش رو روی نادونیش فشار میده؟ بذار هرچی میگه بگه و ماهم بگیم باشه. ولی در نهایت شعرو میخونیم و راهمون رو میریم.

اگر نوشتن قلب کلمات باشه، شعر نفس کلماته. اگر نوشتن عقل باشه، شعر احساسه. اگر نوشتن پیکر بسازه، شعر روح می‌سازه. و اگر نوشتن حرف بزنه، شعر می‌خوانه …

شعر لازم که هیچ، واجب هر جامعه است.