خانه‌ای کوچک در دنیایی بزرگ

خانه ی تان آباد،
وبه قول قدیمی ها(نانتان گرم وآبتان سرد) باددراین آشیانه

چه خوب که غیبتت تموم شد:)

درود
بچه که بودم فکر می کردم که چی می شد که آدم ها تجربیاتشون رو باهم به اشتراک بگذارند و با این کار به هم کمک کنند که جهانی بهتری برای زندگی کردن داشته باشیم.(البته او موقع به این سبکی که نوشتم به فکرم نرسیده بود ولی مفهومش این بود.)
وبلاگ نویسی این قدرت رو به همه می ده که از تجربه هاشون برای دیگران بگند و با اینکار باعث بشن که راه رفته ای که دیگران رفتند رو تکرار نکنن.
امروز تصمیم گرفتم که تمام مطالبتون رو بخونم زهرای عزیز،چندتایی که تا به الان خوندم (البته قبلا هم خوندما) بسیار جذاب بوده برای من ، مخصوصا دیدم نسبت به داستان گویی در نوشتن تغییر کرده و همین طور استفاده از استعاره و نوشتن استعاری خیلی برام خوشایند بود.
می دونم نویسنده ها کلماتشون رو با فکر انتخاب می کنند و به همین دلیل هم هست که شاهین شما رو “مغزیار “ش معرفی کرده ،و چه تعبیر به جا و درستی.
نوشته های شما به مغز من و هر کس دیگه ای که مطالبتون رو می خونه هم یاری می رسونه.
چراغ خونه تون همیشه روشن.