۲۹ مرداد ۱۳۹۶
کتاب ۱۰۰ صفحهای بخوانیم
گاهی که از کتاب نخواندن کلافه میشوم، مثل این روزها، یا گاهی که چیزی ذهن مرا مشغول کرده و نمیتوانم تمرکز کنم، باز هم مثل این روزها، یک کتاب را انتخاب میکنم و طی چند ساعت آن را تا آخر میخوانم. در این مواقع معمولاً رمانهای صد صفحهای برای من گزینۀ مناسبی است.
” اتاق ورونیکا” ، ” مرغ دریایی” ، ” گزارش یک مرگ” ، ” سنگی بر گوری” ، مرگ فروشنده” و … از کتابهایی بودند که در یک بعد از ظهر خوانده شدند. اما همه کتابهای صد صفحهای هم این طور نیستند مثلاً خواندن ” نامه به سیمین” تقریبا دو هفته طول کشید.
بعد از اینکه کتاب را تمام میکنم تازه ذهنم باز میشود و میتوانم به کارهای دیگر بپردازم.
امروز نوبت ” تنهایی پرهیاهو” بود.
