اگر استعداد نوشتن ندارید…

کلاس خوشنویسی که می‌رفتم همیشه از استاد می‌پرسیدم من استعداد دارم؟ و او با لبخندی می‌گفت بله؛ اما خط‌های کج‌وکوله و درهم‌ریخته‌ام چیز دیگری را نشان می‌داد و ته دلم می‌گفتم نه ندارم. استعداد خوشنویسی فقط یک رؤیاست.

بااین‌حال از پا ننشستم و هرروز به حجم کاغذهایی که می‌نوشتم افزوده می‌شد. تا اینکه خودم از دیدن آنچه با قلم بر صفحه می‌نگاشتم لذت می‌بردم.

با خودم گفتم استعداد چیست؟ از کجا آمده؟

دهخدا می‌گوید: استعداد یعنی آماده شدن. آماده گشتن.

فکر کردم یعنی همۀ نویسنده‌ها، نویسنده به دنیا آمده‌اند؟ بله منکر این نیستم که بعضی‌ها انگار داستان‌گویی در پوست و خونشان است، یا کنار هم چیدن کلمات را طوری بلدند گویی وقتی پا به این جهان گذاشته‌اند با خودشان واژه آورده‌اند. برای برخی هم به بار نشاندن ایده‌ها و اندیشه‌ها مثل آب خوردن است.

اما همۀ این‌ها به استعداد بند است؟

قطعاً نه. بخش مهمی از مهارت نوشتن یادگیری است. با استعداد به‌تنهایی نمی‌توان به هیچ موفقیتی رسید. آنچه به ثمر می‌نشیند تلاش است و پشتکار.

استعداد به افراد جادوی نوشتن نمی‌دهد. نمی‌توان گفت کسی که نویسنده است از ابتدا با نگاه کردن به کاغذ یا خواندن یک کتاب، داستان‌های اعجاب‌انگیز از قلمش جاری می‌شود. همۀ ما باید برای یادگیری تلاش کنیم و آموخته‌هایمان را به کار بگیریم.

خیلی از ما می‌توانیم نویسندگان بزرگی باشیم و آثار خارق‌العاده‌ای بر جای بگذاریم؛ اما با افتادن در دام استعداد و بی‌میلی به یادگیری و افزایش مهارت‌ها این فرصت را از دست می‌دهیم.

استعداد، مهارت ویرایش و نگارش و بهترنویسی را به نویسنده نمی‌دهد. شاید ایده‌های خوبی در ذهنش شکل بگیرد اما پروراندن آن‌ها را با تمرین به دست می‌آورد.

خوشبختانه دنیای نوشتن و نویسندگی انقدر گسترده است که می‌توانیم در حوزه‌های مختلف خودمان را محک بزنیم. شاید مقاله‌نویس خوبی باشیم، یا شاعر، روزنامه‌نگار و…

نظم و تعهد

استعداد می‌تواند ما را مدت طولانی پای میز بنشاند و مجبور به کار کند؟

کتاب‌ها خودشان نوشته نمی‌شوند و استعداد هم مثل یک سردبیر بداخلاق اخمو برای ما زمان تحویل کار تعیین نمی‌کند. میزان تمرین و مطالعه و آموزش را فقط و فقط خودمان می‌توانیم مشخص کنیم و نباید به امید استعداد باشیم تا دست‌به‌کار شود و فرشته‌های الهام را به سراغمان بفرستد.

بسیاری از افرادی که به استعداد خود اتکا دارند حتی زحمت بازنویسی و تجدیدنظر نوشته را به خودشان نمی‌دهند. بیرون کشیدن الماس از میان زغال‌سنگ‌ها کار راحتی نیست و تلاش زیادی می‌طلبد.

فکر می‌کنم تلاش و نظم و استمرار عوامل مهم‌تری برای موفقیت هستند.

اگر در کاری تمایل به کوشش مداوم ندارید مطمئن باشید که استعداد شما را تا ته خط نمی‌رساند.

اغلب نویسنده‌های بزرگ و موفق را می‌بینیم و با تحسین آن‌ها به بی‌استعدادی خودمان در نوشتن فکر می‌کنیم؛ اما از سال‌ها رنج و کار سختی که پشت هر کتاب است غافلیم.

من منکر لزوم استعداد برای هر کاری نیستم اما معمولاً در نبرد مهارت و استعداد کدام‌یک پیروز می‌شوند؟

آیا استعداد موفقیت و شکست ما را در کاری تضمین می‌کند؟

بهتر است به‌جای اینکه بپرسیم: «آیا من استعداد نوشتن دارم؟» بگوییم: «چطور می‌توانم نویسندۀ ماهری بشوم؟» و بعد با توجه به اهداف و استراتژی‌ها و نقاط ضعف و قوتمان به آن پاسخ دهیم.

در دل همۀ ما داستان‌های زیادی است، تجربه‌های عجیب‌وغریبی داریم، روزهای خوب و بدی را از سر گذرانده‌ایم، چیزهایی یاد گرفته‌ایم و…

بدون توجه به استعداد همین حالا قلم بردارید و بنویسید آنچه بر شما گذشته است را.

 

شاید دوست داشته باشید این مطلب را هم بخوانید:

با استعدادترین دختر جهان

کانال تلگرام چگونه شاعر شویم؟

 

۵ نظر

نظر خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *